Krajem osamdesetih godina prošlog veka u Londonu sam prisustvovao projekciji filma koji je prezentovao dostignuća anarhizma u Španskom građanskom ratu. U jednom trenutku stariji čovek koji je sedeo do mene je počeo tiho da jeca. Iznenada, strast i ubeđenja koja su se nalazila iza tih događaja su mi postala jasna.

Kasnije sam saznao da je čovek koji je jecao Hoakin Perez Navaro, koji je umro u 99 godini i koji je bio poslednji član grupe "Durutijevi prijatelji". Ova anarhistička grupa se tokom španske revolucije borila protiv izdaje Komunističke partije, a ime je dobila po jednom od najprominentnijih likova španske revolucije Buenaventuri Durutiju koji je poginuo u novembru 1936. godine braneći Madrid od Frankovog vojnog puča.

Ranije, tokom 1936. godine, Hoakin je učestvovao u početnim borbama u Barseloni protiv Franksta, a onda je sa anarhističkim milicijama otišao na Aragonski front. Sledeće godine se priključio "prijateljima" i sa njima se borio tokom "Majskih dana" 1937. godine u Barseloni. Ovi događaji - sukob između anarhista i nezavisnih socijalista sa jedne i republikanske Guardia Civil i vojske, podržane od strane staljinističke Komunističke partije, sa druge strane - su opisani, između ostalog, i u knjizi Džordža Orvela "Kataloniji u čast", kao i u filmu Kena Louča, "Za zemlju i slobodu". Kasnije se borio u Gvozdenom odredu, anarhističkoj miliciji koja je u početku bila sastavljena od zatvorenika oslobođenih iz zatvora republike.

Krajem 1938. godine Hoakin je mučen i osuđen na smrt od strane staljinista, koji su ga stavili u zatvor Mondžuik. No, prilikom pada Barselone, uspeo je da pobegne u Francusku. Tamo je bio zatvoren u kampovima, nakon čega je počeo da radi na dokovima. Nakon pada Francuske, 1940. godine prebegao je u Britaniju.

Rođen kao najstarije od troje dece, u seljačkoj porodici iz Kalpes de Arensa, Hoakin je imao 11 godina kada je izgubio oca i kada je sa majkom prešao u Barselonu. Jedno vreme je radio na građevini, a zatim je postao konobar. 1919, kada je imao 12 godine, pristupio je anarho-sindikalističkom sindikatu CNT.

Nakon bekstva u Lonodon 1940. godine, počeo je da radi sa jednom španskom anarhističkom grupom. Između 1969. i 1974. bio je deo komiteta koji je predstavljao CNT u Britaniji. Nakon nekog vremena koje je proveo radeći na građevini, prešao je u ugostiteljstvo, i radio je u hotelu Bereley nekoliko godina. Nakon toga je radio u nekoliko drugih restorana do penzije.

Hoakin je napisao tri knjige na španskom. Prva, 'Relato Poetico' (1995), je opisivala njegove doživljaje. Potpuno posvećen anarhističkom pokretu, do kraja života je osećao teskobu zbog nepravdi koje su se desile tokom građanskog rata. Mogao je da se seti svakog detalja i osećaja iz rata, kao da su se desili juče.

Bio je švalerski tip, ali je 1953. godine upoznao Karmen, najbolju prijateljicu njegove rođake, na dolasku na Londonski aerodrom. Istog trenutka su se zaljubili; bili su venčani 50 godina. Karmen je preminula pre dve godine.

Za Hoakinom je ostala njegova ćerka, Violeta.

Izvor

---

Više informacija o Španskoj revoluciji